Para kang tula na uupuan pagbubuhusan ng oras, ng panahon, at hindi susukuan kapag may mga balakid na dumating. Kaliwa’t kanan daragitin ang mga salita ng mga buwitreng kawalan. Nasa dulo na ng dila ay biglang mapaparam. Susubukin ang talas ng isip at ang pasensyang iindap-indap, liliripin ang bawat saknong at linya lilinayin ang tugmang aakma para lamang matuldukan ang nasimulan.
Para kang pag-ibig hindi basta pinakakawalan makailang libong paroo’t parito sa isipan binibigyan ng bagong kahulugan ang buhay binabagong bihis ang matamlay at malabong hinaharap Walang kasiguraduhan na ika’y mapapasaakin. Ngunit paniguradong mapupuno ang dibdib ng mga dagundong at hahabulin ang bawat paghinga habang inaantay ang matamis na oo o ang mapait na paghindi. Subalit maghihintay ako. Ganoon kita pinakamimithi. Ganoon kita pinakatatangi.
Yin Yang
Hayaang simutin ng mga buwitre ang mga butil ng ‘yong pagpapagal. Sa lilim ng lumalawak mong pamunglo sila’y mananatiling walang kabusugan at ikaw naman ay hihiranging mabuti gaya ng pagtangi nila sa mga hangal.
Magiging kasing halimuyak ng pangalan mo ang mga rosas. Iaalay sa altar, ilalagay sa mamahaling plorera, doon sa pedestal Pagmumukhaing ubod ng ganda, pagkamahal-mahal Ngunit sa paglipas ng araw kapag ang talulot ay nagkulay kayumanggi ihahanay ka na lamang sa ligaw na damo sa kaparangan o ibibilang sa mga amarilyo.
At pagkadaka’y maninikluhod, magbubuno ang puso at isip. Magngingitngit Mababalisa Mabubulabog Liligaligin ng mali at ng tama ng mga pagpipilian Ititikom na lamang ba ang bibig sa isang sulok habang nililimas ang pagod at antok? o makikidigma sa kung ano ang wasto’t nararapat?
Si Hyacintha B. Lupig ay guro sa elementarya at kasalukuyang nagtuturo sa isang Katolikong paaralan sa Maynila. Hilig niya ang sumulat ng tula sa Filipino o Ingles at pukawin ang diwa ng kanyang mga mumunting mag-aaral sa pamamagitan ng mahika ng panitikan.
